Bu dəfə təqdim olunan yazının müəllifi “Bosman” fan klubunun üzvüdür.
“Böyük Oyun” adı ilə tanıdığımız ”Xəzər Lənkəran” – “Neftçi” komandaları arasındakı bu oyunlar seriyasının daha biri arxada qaldı. Lənkəran səhər stadionunda 8 noyabr 2009-cu il saat 17:00- da baş tutan bu matç bir sıra məsələlərlə yadda qaldı. Əvvəla bu oyun bu komandalar arasında ilk qolsuz oyun kimi tarixə düşdü. Ikincisi, son dövrdə stadiona az azarkeş sayının gəlməsinə baxmayaraq, bu oyunda rəsmi məlumatlara görə 12.000 azarkeş sayının qeydə alınması faktı oldu. Rövşən Əhmədovun start fiti ilə oyun başladı. Insafən deyim ki, komandamız oyuna heç də pis başlamadı. Komandamızın hücum futbolu oyunu oynayaraq qələbə istəyində olduğunu sezmək çətin deyildi. Rəqib isə ilk dəqiqələrdən müdaxilə olunub əks hücumlara hesablanmış oyun taktikasını ortaya qoyurdu. Dəfələrlə hesabı açmağa yaxın olan ”Xəzər Lənkəran” bu epizodlardan istifadə edə bilməyincə oyun 0:0 hesabı ilə başa çatdı. Bu oyunda doğma komandasını tək qoymayan ”Xəzər Lənkəran” azarkeşi 90-deqiqə sakit durmayaraq komandamıza lazımi dəstək nümayiş etdirirdi. Azarkeşlərdən söz düşmüşkən, rəqib komandanı da 50-yə yaxın azarkeş dəstəkləyirdi. Amma necə?
Onlar öz komandalarını dəstəkləməkdən daha çox komandamızı ve onun azarkeşleri olan bizləri müxtəlif formada təhqir etməkdən belə cəkinmədilər. Sıx qoruma arxasında olmalarından istifadə edərək onlar müxtəlif söyüşlər yağdırır, əl və basqa bədən üzvləri ilə muüxtəlif jestlər edirdilər (Futbol+ qezətinin 09.11.2009 tarixli sayında da bu barədə məlumat getmişdir).
Bu barədə bir az sonra danisacağam. Qaldı ki, oyunun vaxtının itirilməsinə calişan “Neftçi” futbolçuları gah topu oyuna gec daxil etməklə, yerdə uzun-uzadı qalmaqla, məşqçilər korpusu isə oyunu yubatmaq baxımından ləng əvəzetmələrlə (bu futbolda tez-tez rast gəlinən mənfi haldır) 0:0 hesabının qorunmasına calışırdılar. Oyun bu hesabla bitincə “Neftçi”nin baş məşqçisi, məşqçilər korpusu, vitse prezidenti və futbolcuları meydanda əl-ələ verərək həmin bu öz azarkeşlərinin önündə beş dəqiqəyə yaxin atılıb-düşməklə şadyanalıq etməyə başladılar (“Neftçi”nin baş məşqçisinin rəsmən bildirdiyi kimi, məğlubiyyətdən başqa digər hesablar onları qane edir ?).
Sanki hansısa final oyununda onlar “Barselona”ya və ya “Liverpul”a qalib gelmişdilər. Biz bunu qəbul edirik, onların gözundə ”Xəzər Lənkəran”la oyunda 0:0 hesabı əldə etmək Avropanın tanınmış komandasına qalib gəlmək kimi bir şey idi.
Amma onlar bununla bir şeyi de təsdiqlədilər: artıq onlar tarixi Flaqman komanda deyillər.. Azərbaycan futbolunun yeni flaqman-I ”Xəzər Lənkəran”dir və onlar bizimlə mübarizə aparırlar, heç-heçeyə nail olublarsa bu, bu böyük bayramdır onlar üçün. Keçək bir az əvvəlki jest məsələlərinə. Müxtəlif tərbiyəsiz jestlərdən biri də, onların arxalarını meydana çevirərək qəribə görkəm alır, və barmaqlari ilə “arxa”larına işarə edərək ”Xəzər Lənkəran”a söyüşlər yağdırırdılar. Burada bir lətifə yadima düşdü: Avropasayağı bir “oğlan” son zamanlarda futbolla məşğul olmağa başlayır. Onu görən tanışları onu bir az da ruhlandırmaq üçün deyirlər nə yaxsi ki, futbolla məşğul olursan,deyəsən daha “mavi” işlərdən cəkilmisən? Həmin “oğlan” onlara belə cavab verir: “hə, istəyirəm məşhur, çox məşhur bir futbolçu olam, hamı məni tanısın və oyunların birində topu elə keçirib rəqib futbolçuları bir-bir keçərək qapıya yaxınlaşım, hətta qapıçını da aldadıb boş qapı ilə üz-üzə qalım. Lakin sonda topu qapıya yox, kənara vurum. Bu anda stadiona toplaşmış 100.000- adam bir ağızdan sənin (arx..)nı belə belə… desinlər. Mənə zövq verən bu sözləri eşitmək üçün fotbolçu olmaq istəyirəm…”
Bizim stadion isə 100.000 deyil, 15.000 azarkeş tutumuna malikdir. Bu yerdə “Fırtına” fanklubunun bu oyundakı şüarı yerinə düşür: “Rəngləriniz ağ-qara, siz hara, futbol hara!”, yəni gedin …
Ağamir Dadaşzadə.